یکی از جذابیت های مهاجرت به جزیره خیره کننده و زیبای قشم شناخت بافرهنگ و آداب رسوم مردمان قشم است ; چیزی بالاتر از سنت های رایج مردمان , چرا‌که از مورخ و فرهنگی بی نیاز می‌آید و عمر طولانی داراست ; آنچه که قشم را جزیره ای با شگفتی‌ها هفتگانه و جالب به جهانیان معرفی نموده است علاوه بر اثر ها ارگانیک منحصربه‌فرد و جاذبه های جذاب آن , مورخ و فرهنگی دیرین قشم است که به خیر در میان بومیان آن نگهداری شده‌است ; ما درین مقاله همت کرده ایم مهمترین آنان‌را برایتان شرح دهیم .
اصالت فرهنگی مردمان قشم
اکثر زمان ها مردمان این حیطه ساکن می باشند و کمتر از دیگر بخشها مرز و بوم ذیل تاثیر دنیای امروزی قرار گرفته اند , اما این به معنای نبودن تجهیزات درین شهر نیست بلکه هتل ها , رستوران ها و مرکز ها خرید امروزی و بزرگ قشم از تجهیزات روشن بختی برخوردارند ولی آنچه که از در میان مردمان نرفته است اصالتی ارثیه از گذشتگان این کشور است که به نیکی میان مردمان ساکن به چشم می خورد . چنانچه به قشم مهاجرت فرمایید و هنگامی در آنجا اقامت داشته باشید این تمدن را در روزمرگی های مردمان از پوشش گرفته تا خورد و غذا و مراسم های سنتی خواهید روءیت کرد ; احتمالا این قضیه از وضعیت جغرافیایی جزیره نشات می‌گیرد به این دلیل‌که به دور تا بدور آن را آب فراگرفته و همین هم در همبستگی و وحدت آنها تاثیر نهاده و رابطه کمتر با مردمان دیگر تاثیر پذیری آن را نسبت به فرهنگ وتمدن مدرن کاهش داده نموده است ; ارتباطات حاذق فامیلی و قومی , میهمان نوازی و خونگرمی , تکریم سنت های سابق و . . . کلیه از اصالت مردمان این مملکت است چیزی که متاسفانه در بخش اعظمی از شهر های دیگر از دربین رفته است .
جشن نوروز صیاد
قشم یک کدام از زیباترین جزیره‌ها جمهوری اسلامی ایران است که بیشترین درآمد و کسب و کار مردمان آن از روش دریا است و عمده مردمان از روش ماهی گیری گذراندن زندگی می نمایند , از این رو اکثری از مراسم سنتی آنها هم مرتبط با دریا و آب می شود , یکی این مراسم جشن و پای کوبی عید نوروز صیاد است که هر سال در اولیه مرداد ماه اجرا می شود , دراین روز هیچ یک از مردمان ماهی گیری نمیکنند و از غذاهای دریایی هم نمی‌خورند ; نخستین مرداد ماه فصل سید کوسه و اکثری از ماهی ها به پایان رسیده و مردمان به شکرانه سالی که گذشت این روز را جشن و پایکوبی می‌گیرند , تمام مردمان خرقه های رنگی میپوشند و به حاشیه دریا می‌روند , آنان معتقد می باشند آب دریا دراین روز بیماری هایشان را شفا میدهد برای همین زنان و مردان کهنسال یا این که مریض را به کنار آب می آورند و رویشان از آب دریا می‌پاشند چه بسا مردمان جامه های کهنه خویش را به دریا می اندازند تا نحسی از معاش شان خارج رود ; همین طور بزرگان این میهن دعایی منحصر به فرد هم برای دام ها می‌خوانند تا آنان را در قبال گزند حیوان ها وحشی مصون نمایند , ولی این دعا اسمی یگانه دارااست و صرفا اشخاصی خاصی آن را بلد می باشند .
یکی دیگر از ترسیم های مردمان این جزیره جشن و پای کوبی قبله دعا است که گشوده نیز به آب مربوط می شود , وقتی که باران دراین میهن کم می شود و چاه ها و قنات ها رو به بی آبی می‌روند مردمان برای خواهش باران و دعا کردن به قربت درخت کُنار خاصی در جزیره می‌روند که از دیرباز تا کنون محل تجمع مردمان در حین دعای باران بوده است ; مردمان براین باوراند در زمان مراسم نباید پشت به درخت بایستند
